به گزارش اگزیم نیوز The Telegraph رویکرد دشوار ایالات متحده نسبت به ایران، اقتصاد آلمان را به طور فزاینده ای تحت فشار قرار داده است.

به گفته معاون اتاق ایران و آلمان، از 120 شرکت آلمانی که در ایران فعال بودند، تنها 60 شرکت باقی مانده اند و همین عامل باعث شده تا تجارت دو کشور آسیب ببیند.

بر اساس آمارها در سه ماهه اول 2019، صادرات آلمان به ایران 50 درصد و ایران به آلمان نیز در حدود 42 درصد در مقایسه با ارقام سال قبل کاهش یافته است.

بنا بر گزارش تلگراف این فعال حوزه تجارت در این رابطه می گوید شرایط تجاری دو طرف شکننده است زیرا کشورها در شرایط تحریم با مشکلات متعددی روبرو هستند به عنوان مثال تحریم های ایالات متحده به عنوان یک تحریم کامل بر روابط اقتصادی ایران و آلمان تاثیر گذاشته؛ زیرا بخش مالی تحت تاثیر قرار گرفته است.

خروج ایالات متحده از توافق هسته ای در سال گذشته و آغاز دوباره تحریم های آمریکا، به خصوص در خصوص بخش مالی و انرژی ایران، مشکلات اقتصادی و تجاری کشورها با ایران افزایش یافته است.

صادرات آلمان به جمهوری اسلامی از ژانویه تا ماه مارس جاری به حدود 339 میلیون یورو کاهش یافته است.

در سال 2018، گروه های اصلی کالایی، ماشین آلات، خطوط تولید و دستگاه های مکانیکی، محصولات دارویی و الکترو فنی، محصولات صنعت نوری و وسایل نقلیه موتوری به ایران صادر می شدند.

همچنین در فهرست رتبه بندی مهم ترین شرکای تجاری آلمان، در سال 2018، ایران به رتبه 62 رتبه رسیده بود.

پس از لغو تحریم های غرب و در پی توافق هسته ای، ایران به عنوان یک بازار مهم برای شرکت های آلمانی مورد توجه قرار گرفت.

این گزارش می افزاید در دهه 1970 ایران دومین بازار مهم صادرات برای شرکت های آلمانی بود اما با شروع تحریم ها رفته رفته ارتباط ایران با این شرکت ها کاهش یافت. به طور مثال ایران در سه ماه اول سال 2019 به ارزش 60 میلیون یورو به آلمان کالا صادر کرده است.

بر اساس اطلاعات پسته و آجیل صادرات اصلی ایران یوده اند. پس از آن، مواد معدنی، روده گوسفند، فرش و آهن و فولاد بوده است.

بنا بر این گزارش یکی از آخرین امیدهای اروپایی ها در پایان ماه ژانویه، راه اندازی یک شرکت به نام Instex است تا از این طریق آلمان، فرانسه و انگلیس بتوانند بخشی از تحریم های اقتصادی آمریکا را تا حدودی لغو کنند.

تریر در این ارتباط می گوید اینستکس می تواند برای اروپایی ها یک نماد باشد که امیدواری ها را به تداوم ارتباط با ایران زنده می کند.

این صندوق به عنوان یک واسطه فعالیت خواهد کرد و بخشی از مشکلات موجود را در ارتباط با دو طرف حل می کند اما قطعا کافی نیست.